Zoals het klokje thuis tikt........

Het aftellen is begonnen. Afgelopen maandag is Karlijn teruggekeerd naar huis en ik volg haar aanstaande zondag. Het is genoeg geweest en ook tijd om mijn (werk) leven weer op te pakken in Nederland!

Na een heerlijke 3 weken met mijn dochter gereisd te hebben merkte ik tevens dat het weer alleen zijn me zwaarder valt nu…….

De afgelopen maanden heb ik veel gezien, gedaan en gevoeld maar vooral ook geleerd.

Vele bijzondere plekken en momenten zijn de revue gepasseerd. Zowel in de Filipijnen als in Bali en alles wat hier tussen lag! Van onder andere grotten, vulkanen tot watervallen, van een prachtige onderwaterwereld tot idyllische stranden, van zonsondergangen tot een maanopkomst (jawel op de Gili's gezien!) Maar vooral ook al het moois wat andere culturen en de tropen je presenteren. Ja, ik heb veel gezien wat me heeft ontroerd, laten schrikken, verafschuwt soms (o.a. dierenleed!) en op bepaalde momenten heeft verbaasd. Maar bovenal, wat heb ik kunnen genieten van al dit moois en wat zal ik hier de rest van mijn leven van nagenieten!!!!

Het oppakken van mijn rugzak en alleen op reis gaan was best even spannend toch! En afscheid nemen is nou ook niet mijn sterkste kant…….Nu had in eerste instantie deze reis naast het vrijwilligerswerk ook een ander doel. Maar ach, alles was al geregeld en ik had mezelf dan ook ingeprent: door 'in het diepe te springen' kom je beter tot nieuwe inzichten en inspiratie dan in de 'afwachtstand' te blijven zitten!

Terugkijkend op alle ervaringen van de afgelopen maanden heeft het me zeker nieuwe inzichten gegeven. Maar ook nog meer doen beseffen dat ik ongelofelijk veel lieve mensen om me heen heb!!!

Ik was dan wel letterlijk alleen op reis, maar figuurlijk zeker niet. Dat was heel fijn en dank dan ook dat jullie met me meegereisd hebben. We hebben er een mooie herinnering van gemaakt toch?

Liefs

Bali met Karlijn

Niet alleen samen met Karlijn hier te zijn, ziek geworden, maar ook door alle toestanden in Brussel EN het overlijden van Johan Cruyff, is het bijhouden van mijn reisverslag even op een andere prioriteit gekomen.

Omdat deze weblog meer voor een reisverslag is dan voor een vakantieverslag was ik ook even aan het twijfelen, maar vanwege de mooie woorden van Peter Heerschop in zijn column 'lieve Marjanne' van afgelopen vrijdag, is het delen van mooie, bijzondere en gekke momentjes juist misschien goed om eventjes niet met de ellende bezig te hoeven zijn. Dus vooruit dan maar.

Het samen reizen met m'n dochter is leuk en ook bijzonder!

Door zowel een lange vlucht, het tijdsverschil als de warmte was het voor Karlijn even acclimatiseren. Een lekker hotel, een massage en in de buurt van de zee heeft haar zeker geholpen om in de "Bali stemming" te komen. Ook waren we even op ziekenbezoek bij een dochter van een vriendin van me. Sophie had namelijk het Dengue Visrus opgelopen en werd hiervoor behandeld. Dus nog meer Deet smeren en vooral ook overdag was onze conclusie. Ook leuk trouwens, Karlijn keek vanuit haar studie met andere ogen naar het reilen en zeilen in een Balinees Ziekenhuis. Dat we later in een soort zelfde situatie zouden terechtkomen wisten we toen nog niet…….. Na ons ziekenhuisbezoek werden we door de taxichauffeur afgezet op een leuk strandje, waar volgens hem de heerlijkste verse vis gegeten kan worden. Het strandje was zeker erg leuk en het uitzoeken ter plekke van een vers visje ook, alleen de rekening was ff een behoorlijke tegenvaller!! Wat bleek? Er was ons lachend 2 kg vis in rekening gebracht namelijk!!! Het budget van een hele week eten hopla er in 1 x doorheen;-( En dat zonder enige toelichting en meer dan de helft niet eens gegeten te hebben! De chauffeur vond het erg vervelend en heeft nog geprobeerd iets aan de prijs te doen, maar of dit nu echt was of niet, ik voelde me wederom behoorlijk genept. Telkens weer wordt je geconfronteerd dat het veelal om geld draait en niemand te vertrouwen is uiteindelijk. Blijf dit lastig vinden maar ook vermoeiend! Bij alles moet je nadenken of onderhandelen en het is vaak net weer ietsje meer onder aan de streep. Zo heb je een leuke kamer geboekt en vooraf betaald in een mooi complex incl. ontbijt, maar blijkt in 1 x dat voor AC extra betaald moet worden of bijv. de taxichauffeur bij het afrekenen even de tol erbij telt, zonder dit van tevoren te melden, dat soort dingen. Ik ben toch meer van duidelijkheid vanaf het begin, voel ik me ook prettiger bij! Maar ook ben ik steeds meer onder de indruk dat hier met alle vriendelijkheid, een glimlach en zonder enige agressie je steeds weer in het ooitje genomen wordt……….En ik ben gelukkig niet de enige, want velen die hier al lange tijd wonen lopen nog steeds hier tegen aan.

Maar goed dit alles mag de pret niet drukken en loslaten dus ;-)

Na drie nachten Nusa Dua zijn we naar Amed gegaan om vervolgens de volgende dag per boot naar de Gili Islands te varen.

Dit is een tropische eilandengroep ten noordwesten van Lombok. De groep bestaat uit de eilanden Gili Air, Gili Meno en Gili Trawangan. De term "Gili" betekent "klein eiland". Rondom Lombok liggen overigens meer dan 25 Gili's. Maar deze 3 Gili's zijn het meest bezocht en bekend.Karlijn en ik zitten op Gili Trawangan, welke het grootste eiland is van de drie. Nog steeds klein eilandje en een waar paradijs weer! "Gili T" is overigens ook het party eiland en dat klopt wel een beetje. Voor Karlijn in ieder geval erg leuk en het zogenaamde "bierpongen" is mij nu ook bekend ;-)

Het enige verkeer is hier overigens paard en wagen of de fiets. Als Hollandse meisjes hebben we dan ook fietsen gehuurd en rondje(s) eiland gedaan. Ook kun je een pad nemen door het midden van het eiland en wordt je getrakteerd op de jungle en dorpjes waar de lokale bevolking woont. Waar je op dit eiland ook kijkt het is 'eye candy' ten top!

Maar dit geldt niet alleen voor het eiland maar zeker ook voor de onderwaterwereld alhier! Dus een duik maken is eigenlijk wel een must om te doen. Ondanks mijn 'acute angstmomentjes' overwint altijd weer mijn nieuwsgierigheid en de hang naar de uitdaging, maar vooral ook om het duiken samen te beleven met Karlijn. Nu zag de instructeur er ook betrouwbaar uit en was de duikschool zeer professioneel, dus daar ging ik weer naar ongeveer 14 meter diepte. En wat was het de moeite waard! Het gaat bij het duiken niet altijd om hoe diep je gaat maar vooral wat je kunt zien. Tenminste dat is me verteld. Duiken samen met Karlijn is en blijft een bijzondere ervaring. Met een gehuurde onderwatercamera heeft Karlijn een nieuwe passie ontdekt. Als een volleerde fotografe zag ik haar langs al het moois zwemmen en kiekjes maken. Prachtig om te zien. We waren naar "Turtle City" gedoken en inderdaad enorme schildpadden hier te zien. Maar ook de rust die je voelt als je zo diep in de zee rond dwarrelt. Eenmaal terug in de bewoonde wereld kregen we het nieuws van Brussel te horen. Een grotere tegenstelling tussen de harde mensen wereld en de serene rust van de onderwaterwereld was letterlijk even heel erg voelbaar op dat moment……. Wat een ellende weer! En vervolgens komt het nieuws van het overlijden van Johan Cruijff. Tja dan besef ik me des te meer, heel cliché, dat het leven kort kan zijn en je maar moet genieten van alles wat er wel is!

De volgende dag is Karlijn wederom gaan duiken en heeft tevens (ongevaarlijke) haaien gespot. Je weet dat ze er zijn maar ik blijf toch het Jaws beeld een beetje houden zeg maar….

Ondanks alles een heerlijk weekje Gili's gehad en Karlijn weet nu al dat ze terug zal gaan, maar dan met haar vriendinnen en vrienden! En gelijk heeft ze ;-)

Na de Gili's zijn we naar Ubud gegaan. Plannen om samen de Balinese cultuur in Ubud verder op te snuiven is even iets anders gelopen. Want Karlijn voelde zich niet al te lekker toen we aankwamen in Ubud en kreeg 's nachts een koortsaanval met huiduitslag. Dus meteen de volgende dag maar even een arts geraadpleegd, want het zogenaamde Dengue virus blijkt erg actief te zijn momenteel in Bali. Gelukkig was de uitslag van de bloedtest negatief en om de koorts te verlagen kreeg ze medicatie hiervoor. Met rust en veel drinken ging het al gelukkig snel beter met haar. De volgende nacht was ik echter aan de beurt en werd erg ziek……… Zo ziek dat we de volgende ochtend meteen naar de kliniek zijn gereden en na mijn bloeddruk te hebben gemeten er meteen werd besloten om me ter observatie een dag op te nemen. Daar lag ik dan aan een infuus op een kamertje zonder ramen en Karlijn? De schat heeft ons ingecheckt in het hotel wat we hadden geboekt en daarna heeft ze de hele dag naast me gelegen in het kamertje. Nadat de bloeduitslag voor Dengue ook negatief was bij mij konden we aan het eind van de dag met een zak vol medicijnen (my god!) gelukkig naar het hotel. Wel met het advies om alert te blijven uiteraard op eventuele nieuwe koortsverschijnselen. Dus de plannen die we hadden gemaakt in het spirituele en artistieke Ubud zijn iets anders uitgepakt. Lang leve de tropen en wederom; het loopt dus vaak anders dan je gepland hebt…. Maar ach als je ziek bent is het nergens fijn en kun je toch niet echt genieten van alles.We hebben dan ook een huisje gehuurd in Seminyak om verder uit te rusten en bij te komen. Dus weer richting de zee en het strand, wat misschien net even wat aangenamer is dan nu in het warme binnenland met al z'n rondvliegende insecten!

Pasen 2016 zullen we nooit meer vergeten in ieder geval ;-)

Singapore

Na Seminyak ben ik afgelopen vrijdag doorgereisd naar Nusa Dua. Dit is een moderne badplaats in het zuiden van Bali op het schiereiland Bukit Badung. Met de naam wordt ook wel het gehele schiereiland aangeduid. De badplaats ligt echter in het oosten van het schiereiland en aan een mooi wit strand. Ondanks de luxe resorts en hotels die hier veelvuldig aan de stranden zijn, had ik via Air BnB een zogenaamde homestay voor ongeveer 10-tje per nacht geboekt. Tja kosten verspreiden en afwisselen zeg maar om tot het eind het te kunnen volhouden ;-) Mijn homestay ligt ongeveer 30 minuten loopafstand van het strand. Dus prima, alleen in deze hitte is het soms beetje afzien. Maar ik klaag zeker niet!!! De gastvrijheid en het verblijven bij een familie thuis is toch echt anders, maar vooral ook erg leuk! Je wordt namelijk niet alleen meegenomen in het reilen en zeilen van een familie, maar ook proberen ze je het naar je zin te maken, zijn erg behulpzaam en gastvrij! De vrouw des huizes zorgt voor het eten. In mijn geval wordt het eten, Balinees natuurlijk, op een blad gepresenteerd en kan ik of ergens op een van de balkonnetjes zitten of op m'n kamer. Een verblijf in een homestay betekent een slaapkamer met, in mijn geval, een eigen douche en toilet. Overigens goed maar de geur in de kamer was een beetje muf en alles heel eenvoudig zeg maar. De achterkant van het bed was nog in plastic verpakten en de douche was meer een groot toilet met een kapotte douchekop. Ach alles heeft z'n charmes en gastvriendelijkheid wint het toch zeker van de minimale voorzieningen die je even hebt ;-)

De gastvriendelijkheid en behulpzaamheid van mijn gastgezin gaat ver! Voor de vlucht naar Singapore moest ik namelijk om 4 uur in de ochtend met de taxi naar het vliegveld. Sagung (vrouw des huizes) had speciaal haar wekker gezet en wekte me zelfs met een kopje thee! Gelukkig dat zij trouwens wakker was, want de taxi kwam niet opdagen en was dus erg fijn om op dat soort momenten even iemand in de buurt te hebben die de taal spreekt ook! Bij terugkomst stond ze me weer op te wachten. Had misschien ook te maken dat de elektriciteit welke was uitgevallen, maar toch. Ze zei dat ze blij was dat ik er weer was. Toch leuk!

En dan Singapore of zoals het officieel heet ; Republiek van Singapore, het kleinste land van Zuid-Oost Azië. Het is eigenlijk een stadstaat welke bestaat uit meer dan 60 eilandjes en het hoofdeiland heet Singapore. Omdat ik maar 1 dagje me moest vermaken aldaar heb ik als een echte toerist een hop on/hop off bus genomen. Het zitten in een open bus heb ik op de koop toe genomen en was best lekker af en toe ook! Maar vooral kom je op die manier in 1 dag best veel te weten en heb ik meteen alle highlights gezien. En ik was niet de enige, want heb me enorm vermaakt met een aantal engelse dames, die me deden denken aan de 'Calender Girls'! Zoals al zo vaak gezegd je komt dus de leukste mensen tegen als je reist ;-))

Singapore is een Engelse kolonie geweest en de invloeden hiervan zie je in deze stad dan ook best veel terug. Een must see is het Raffles hotel. Ben dan ook een kijkje gaan nemen en inderdaad een prachtig hotel! Het hotel is vernoemd naar de Engelsman Sir Thomas Raffles. Deze Sir was namelijk de grondlegger van het huidige Singapore. Naast de hoge gebouwen zijn er verschillende kleurrijke wijken zoals Chinatown en Little India. Maar ook prachtige tuinen (o.a. Botanic Garden) en parken, waar tevens de duurste woonwijken met enorme villa's/landgoederen te vinden zijn. Er staan daar stulpjes van rond de 60 miljoen dollar…… Dus dan valt Wassenaar wel mee ;-)

Waar ik zeker wilde uitstappen was natuurlijk Orchard Road, de bekendste winkelstraat met vele shoppingmalls en alle shops die je je maar kunt bedenken op een rijtje. Shop till you drop dus en er is veel te 'window shoppen' zeg maar ;-)

Ook het Mandarin Hotel bezocht, waar ik 25 jaar geleden was met m'n vriendin Anja Doorten. Nou eigenlijk gezocht, want het hotel bleek nu niet meer de ingang te hebben aan de Orchard Road, maar was via een zijstraat te bereiken. Tevens was de receptie verplaatst naar de eerste etage. Zonde en een oudere receptionist van het hotel was het met me eens dat de glans van het hotel jammer genoeg weggevaagd is, doordat het plaats moest maken voor de Shopping Malls…… Helaas heb ik niet uitgebreid kunnen shoppen vanwege de beperkte tijd die ik had. En soms moet je prioriteiten stellen. Shoppen kan altijd nog, waar je ook bent in de wereld toch?

Na een vlucht met veel turbulentie was ik om middernacht weer terug in Bali en, waar het allemaal om ging; een visum verlenging rijker. Na een pittige onderhandeling met taxichauffeurs op het vliegveld kon ik uiteindelijk weer terug naar mijn homestay in Nusa Dua. Aangekomen aldaar was het wel erg donker. Wat bleek? De elektriciteit was in de hele wijk uitgevallen. Wederom alles pikdonker. Het begint bijna te wennen dat niet alles vanzelfsprekend is.

Morgen wederom naar het vliegveld, maar dan om Karlijn op te halen!! Heerlijk vooruitzicht en haar eerste massage is al geboekt;-)

"Spiegels en Sponzen"

Aan het begin van deze reis is er al eens gezegd dat je pas achteraf kunt zien wat deze reis me zou kunnen brengen. Wel;

Door reizen en afstand nemen wordt je niet alleen ervaringen rijker door dingen te doen, maar leer je ook veel over jezelf. (of je nu wilt of niet) Zo ook ontmoet je andere reizigers. Ieder heeft zo z'n eigen verhaal en motivatie. De een is op doorreis, de ander met vakantie en nog weer een ander is blijven hangen en/of nog steeds rondreizend. Leerzaam, inspirerend maar ook confronterend. Het valt me namelijk op dat er veel mensen zijn die graag hun ei kwijt willen of juist hun ervaringen willen delen. Oftewel dat er naar ze geluisterd wordt. Begrijpelijk trouwens want ervaringen wil je nu eenmaal delen, te meer als je (alleen) op reis bent!

Zo ontmoette ik een Australisch stel en heb uren geluisterd naar hun verhalen en gekeken naar foto's van hun reizen. Ook Amsterdam kwam voorbij en het leek alsof zij dachten dat ik daar nog nooit geweest was……….Ik neem alles op als een spons, toon interesse en geef reactie. Leuke verhalen en foto's overigens, maar merkte na verloop van tijd dat mijn spons uiteindelijk verzadigd raakte. Hoe leuk en lief deze mensen ook waren, op een gegeven moment merkte ik dat ik er genoeg van had. Vreemd en natuurlijk niet erg aardig van me. Later ging ik er over nadenken en bedacht me dat het een spiegel is die je jezelf voorhoudt. Want waarom/waardoor was nu eigenlijk mijn spons te verzadigd geraakt en kon het niets meer opnemen? Ik kwam tot de conclusie dat ik de rol van aanhoorder had aangenomen en geduldig alle informatie tot me nam, maar andersom was dit niet het geval. Ondanks dat ik af en toe een poging waagde, werd dit niet opgemerkt. Nu ben ik van nature best wel een geduldig mens en houd rekening met de ander, maar wederom werd ik geconfronteerd dat ik het lastig vind om mijn grenzen aan te geven en deze liever overschrijdt dan gewoon het kunnen zeggen van stop. Hoe komt dat toch vraag ik me zo vaak af? Wel denk dat het te maken heeft met het feit dat ik eerst veel energie krijg van hetgeen ik zie en hoor maar ik te laat inzie dat het me na verloop van tijd energie kost omdat er geen wisselwerking is……….. Eigenlijk werkt dat dus met alles in het leven besef ik me steeds meer. Zeker nu ik tijd hebt om rustig van een afstandje dingen onder de loep te nemen!

Het gaat dus over luisteren, zowel naar de ander als naar jezelf. Na een inspirerend boek (KI, het verhaal van Peter Blokland) te hebben gelezen is eigenlijk de kernvraag; hoe goed luister je eigenlijk naar jezelf? Want als je jezelf niet hoort, dan is luisteren naar de ander lastiger! Oftewel als je goed naar jezelf luistert dan pas kun je goed de ander horen……. En dat is volgens mij wat uiteindelijk een band schept tussen mensen en waar we allemaal op zoek naar zijn toch?

Natuurlijk doe ik ook mijn verhaal door deze blog bij te houden. Hartverwarmend is het telkens weer door alle reacties die ik ontvang, hoeveel lieve mensen met me mee op reis zijn en mijn verhaal 'aanhoren'. Dank dan ook voor het luisteren tot nu toe!! Het helpt me zeker om mezelf beter te horen, zeg maar ;-)

Misschien beetje vaag verhaal en een keer geen reisverslag, maar soms helpt het me om van me af te schrijven. Praten komt wel weer als ik thuis ben ;-)

Ga zo mn bedje in want om 4 uur vannacht moet ik opstaan voor een dagje Singapore. Alles voor het verlengen van het visum. Omdat het visum wederom maximaal 30 dagen geldig is en inmiddels de 'inkomstenbron' na juni ook behoorlijk begint te kriebelen bij me zal ik dan ook in april mijn terugvlucht naar huis boeken. Met alle opgedane 'kennis en ervaring' maar ook inspiratie moet het toch gewoon goed gaan komen!

Seminyak en Nyepi!

Voor het verlengen van mijn visum ben ik afgelopen weekend naar de westkust van Bali gegaan. Mijn eerste kennismaking met Bali was in Legian en dat was nou niet echt het Bali wat ik de afgelopen weken heb ontdekt! Dus Seminyak zou beter zijn om een paar dagen te verblijven dacht ik. Ondanks een paar hotelsuggesties van Ferry (zwager van Sas) had ik een hotelletje geboekt wat qua prijs net iets gunstiger was. Daarnaast lag het net iets buiten Seminyak en zag het er prima uit. Op de website dan, maar helaas bleek het een missertje wederom!! Na aankomst bleek namelijk dat het hotel eigenlijk maar 2 'deluxe' kamers had en de rest poolvilla's! Op de website wordt je eigenlijk beetje misleid, want op 1 foto na van de 'deluxe' kamer betreffen de rest van de foto's en de omschrijvingen de poolvilla's. Van een 'deluxe kamer' was overigens geen sprake. Het leek meer op een soort 'peeskamertje'………..Daarnaast lag het zwembad te midden van een soort bouwput en ook nog eens aan een doorgaande weg. Maar vooral erg ver van alles en in de wijde omgeving niets te doen! Dat alles was niet vermeld op de website. Vreemde was ook dat er geen enkele poolvilla bezet was?? Naast mezelf was er alleen nog een andere gast in de 'deluxe kamer' naast mij. Een meisje van 19 uit Denemarken die net aangekomen was in Bali en voor het eerst alleen op reis was…. Een lekker begin voor haar ook! Een heel fout hotel dus en niets klopte van wat je voorgeschoteld krijgt! Ik heb in ieder geval 1 nacht hier geslapen en na wat onderhandelen met de eigenaar en de hotelorganisatie wat geld teruggekregen voor het ongemak. Helaas niet alles, maar toch! Tja dat is dus ook reizen, soms moet je schakelen en onverwachts opnieuw je plan trekken. Ik ben dan ook ingegaan op de hotelsuggestie van Ferry en een hotel in Seminyak geboekt welke ongeveer 10 minuutjes lopen van het strand is. Na het inchecken aldaar werd ik meteen wel geconfronteerd met the do's and don'ts tijdens de viering van het Balinees Nieuwjaar en dan vooral tijdens Nyepi (oftewel Silence Day). Wat een bijzondere ervaring was dit zeg om te hebben meegemaakt! Alles gaat in harmonie en is er geen greintje agressie te bespeuren. Met veel bewondering en soms ademloos heb ik als buitenstaander de viering van het Balinees Nieuwjaar kunnen aanschouwen en ervaren. En wat een tradities en rituelen kent het Hindoeisme.

Twee dagen voor Nyepi wordt Mekiyis gehouden. Dit is een processie van Hindoes waarin de tempelbeeltenissen voor een purificatie (zuiveren/reiniging) naar het strand gedragen worden. Bijzondere sferen geeft dit en je ziet en voelt dat alle Balinesen bezig zijn met dit feest!

De avond voor Nyepi wordt Ogoh-Ogoh gevierd. Gisteravond (van 19 -22 uur) dit temidden van Balinese mensen en vele toeristen meegemaakt. Dus eigenlijk Oudejaarsavond gevierd maar dan zonder oliebollen, champagne en vuurwerk , zeg maar;-). In optochten worden de goden aangeroepen. De reden voor Ohgoh Ohgoh is de boze geesten weg te drijven. Om 12 uur 's middags is er een grote offerceremonie aan de geesten van de onderwereld. 's Avonds is de Ogoh Ogoh-processie (een soort optocht), waarin onder andere grote poppen worden rondgedragen. Deze poppen verbeelden de boze geesten. Elk stadsdeel maakt zijn eigen pop en voert een 30 minuten durende "show" op voor een jury, want het is ook een wedstrijd tussen de stadsdelen. Eerst komt er een pop gemaakt en gedragen door de jeugd, dan twee vrouwen met een bord met de naam van het stadsdeel en het nummer. Dan volgen er meisjes met fakkels en muzikanten die hard muziek maken. En dan bedoel ik echt harde muziek! My god gewoonweg oorverdovend…..Vervolgens komen er prachtig Balinese geklede vrouwen die een soort verhaal dansend uitbeelden. De stoet sluit met een enorme pop, die op bamboestokken door mannen gedragen wordt. Deze pop verbeeld een scène uit het verhaal. Alle poppen zijn van papier mache gemaakt, heel erg kleurrijk en behangen met doeken en glitters. Niet moeder's mooiste poppen, want zoals al gezegd verbeelden zij de boze geesten. Dus veel boze creaties zie je voorbij komen ;-)

En dan volgt Nieuwjaarsdag oftewel Nyepi. Nyepi betekent Silence Day. En dat wordt hier niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk gevierd. Alles, maar dan ook echt alles wordt stilgelegd!!!! Er is niemand op straat (verboden zelfs!), iedereen blijft binnenshuis, de gordijnen moeten dicht blijven en er mag geen licht gebruikt worden. Wel overdag is dit geen probleem, maar zodra de zon onder is, is het werkelijk pik en pik donker. Zelfs zijn alle ramen van de hotelkamers afgeplakt. Het gaat zo ver dat ook de lichtjes van bijvoorbeeld de liften zijn afgeplakt en alleen licht in de badkamer in je hotelkamer kan/mag gebruikt worden. Je kunt van de hotellift overigens gebruik maken maar ook hier is geen licht. Dus werkelijk alles is donker. Mooie is wel dat de sterrenhemel heel goed tot z'n recht komt. Duizenden sterren zijn er te zien en er heerst een serene rust. De reden van Silence Day in Bali begin ik te begrijpen nu. Of je nu wilt of niet, je wordt letterlijk in een soort 'pauzestand' gezet en dat geeft je op alle vlakken rust waardoor je je batterij weer kunt opladen voor een nieuw jaar zeg maar ;-) Het schept dus niet alleen rust en ruimte in je hoofd maar ook in je hart! Best een goed idee om dit ook in te voeren bij ons in Nederland? Met z'n allen in 'de pauzestand' op 1 januari en even geen verplichtingen voor 1 dag. Zal voor velen, maar ook op vele vlakken in ieder geval het overwegen waard zijn denk ik!

Morgen is alles weer normaal en gaat iedereen weer over tot de orde van de dag.

En ik vertrek naar Nusa Dua in het zuiden van Bali, alwaar ik verblijf bij een Balinese familie. Ben benieuwd!

Het verlengen van het visum betekent voor mij helaas toch een dag Indonesië verlaten. Dus a.s. zondag staat een dagje Singapore op het programma. Leuk om na 25 jaar daar weer even te zijn en ben benieuwd of ik er nog iets herken…….

En zoals iedereen vandaag zegt; Happy Silence Day to you!

Noord, Oost, Zuid, West, Home is toch nog steeds the best!

Het is en blijft een waar avontuur......

Op Bali is er veel te doen en te zien. Vanuit Ubud ben ik dwars door het binnenland naar het Noorden van Bali gereden. Het leuke is hier dat een taxichauffeur je niet alleen van A naar B rijdt maar tevens als gids en troste Balinees graag de mooie en bijzondere plekjes laat zien aan je. Zo zie je niet alleen Bali op z'n authentiekst maar vooral leer je veel over de Balinese cultuur en de vele gebruiken en tradities van het Hindoeïsme. En dat zijn er nog al wat!

Volgende week (8 maart) wordt hier bijvoorbeeld Nyepi gevierd oftewel het Balinees Nieuwjaar. De avond voor Nyepi wordt Ogoh-Ogoh gevierd. Alleen de namen al klinken feestelijker dan onze Oud&Nieuw ;-)) De reden voor Ohgoh Ohgoh is de boze geesten weg te drijven. De volgende dag is het van 6 uur 's ochtends tot de volgende dag om 6 uur 's ochtends Nyepi. Op deze dag van absolute stilte voor de Hindoes zijn er geen activiteiten, wordt er geen vuur aangestoken en is er geen verkeer en amusement. Men moet binnen blijven om te mediteren en te vasten. Het is de bedoeling dat de kwade geesten denken dat Bali verlaten is. De stilte en het niet gebruiken van lichten is om de boze geesten die toch nog overvliegen in de waan te brengen dat Bali er niet is. Ze kunnen dus niet op het eiland komen, want wat niet zichtbaar en hoorbaar is, bestaat niet. Zelfs het vliegveld is op deze dag gesloten (als enige in de wereld heb ik me laten vertellen). O ja, toeristen die op Bali zijn worden verzocht deze Stiltedag in hun hotel te blijven. Het wordt dus een grote happening die niet aan je voorbij kan gaan. Nu zie je vooral dat iedereen al druk bezig is met de voorbereidingen op dit feest.

Ik zit in ieder geval dan in Seminyak (westkust van Bali) in een leuk hotel met hopelijk wat gezellige mensen ….. Dus wordt vervolgd!

Wat je dus al niet te weten komt door het toeren met een Balinese chauffeur over het eiland ;-) Maar ook de dingen die je te zien krijgt. Zo ben ik door hele kleine authentieke Balinese dorpjes gereden, maar ben ik ook even gedropt bij de Pura Ulun Danu Bratan (een bekende Hindoeïstische) tempel, welke in de bergen aan een heilig meer ligt. Tevens de tweede (minst actieve) vulkaan vanuit daar kunnen zien.

Uiteindelijk na een 3 uur durende rit aangekomen bij mijn AirB&B verblijf in de buurt van Lovina. Weer een nieuwe verassing! Dit maal verbleef ik in een soort tuinhuis van een Engelsman en zijn Balinese vouw, welke via een steeg te bereiken was. Dus bijna niet te vinden en midden in de Kampung (dorp)!! Het sfeertje was overigens te vergelijken met het Fawlty Towers Hotel. De eigenaar was dan weliswaar niet een John Cleese type maar meer een uitgerangeerde hippie, maar zijn Engelse humor en gastvrijheid was heel goed! Grappig dus ;-)) Via hem ben ik in contact gebracht met Dodi, mijn trekking guide voor de volgende dag.

Samen met een Nederlandse familie (hoe toevallig!) heeft Dodi ons door rijstvelden, rijstterrassen, de bergen en jungle geleid met als uiteindelijke doel om zowel boven als onder de watervallen aldaar te staan. Veel glibberen, klimmen en uitkijken geblazen, maar wat was het de moeite waard! Onderweg bij een rijstboer getrakteerd op een kokosnoot, welke hij even blootsvoets uit een hoge palm voor ons sneed. Tja hoe dicht staan zij nog bij de natuur! Maar ook hoe inventief zij zijn. Zo kreeg ik een stukje schil van de kokosnoot, waarmee ik de kokosnoot kon uitlepelen. Was ikzelf nooit opgekomen zeg maar…… Het is hier regenseizoen wat betekent dat er dus veel regen valt. Wel dat is inderdaad het geval. Vanaf 2 uur 's middags zijn (de afgelopen week tenminste) er vele onweersbuien en stortregenbuien. Dus aan het eind van de dag kletsnat geregend en met kleren en al dan ook onder de watervallen gestaan. Omdat het gelukkig niet koud is (rond 27 graden), was het dan ook een heerlijke frisse afsluiting van een enerverende dag;-)

Lovina betekent letterlijk 'ik houd van Indonesië'. Deze naam wordt gebruikt voor de lange kuststrook in het Noorden van Bali en heeft zwarte stranden vanwege de vulkanische activiteiten op Bali door de eeuwen heen. Lovina staat ook bekend om het Dolfijnen spotten in de Bali Zee. Dus daar zat ik dan voor zonsopgang (dus rond 6 uur in de ochtend!)in een Balinees bootje,'Jukung' genoemd, te dobberen op zee….. En ja hoor dolfijntjes in overvloed te zien!!! Van de sunrise was echter helaas weinig te zien, want de wolken hingen er voor! Regenseizoen he ;-)

En dat het (wederom) ging regenen was later op de dag te merken!!!! De trip van Lovina via de oostkust per auto naar Amed was namelijk meer een rafting tour….. Enorme regenbuien die van de straat een soort rivier maakte inclusief modderstromen! Na bijna 3 uur "peddelen" kwam ik aan in Amed. Wederom een klein paradijsje en het leuke is dat ik verblijf in een beach house in een klein resort, welke van Nederlanders is. Een Nederlands gezin uit Wassenaar wel te verstaan. Zij hebben 10 jaar geleden het roer omgegooid en zijn dus opnieuw begonnen hier in Amed. Fascinerend en inspirerend, maar ook blijkt het wereldje wel heel klein te zijn. Er zijn altijd wel mensen die je allebei kent als je namelijk uit eenzelfde dorp komt! Onder het genot van een biertje en de zee op de achtergrond even heerlijk 'over het maken van keuzes' gebabbeld en dat lekker in het Nederlands. ;-)

De stranden zijn hier echter ook zwart en heeft vele stenen en keien, dus het wandelen is een ware work out gebleken. Nu tijd om wat te relaxen en over 2 nachten door te gaan naar de westkust. Aldaar mijn visum verlengen en plannen maken voor Karlijn. WANT zij komt 15 maart en dan gaan we samen verder rondreizen en Bali ontdekken. Heerlijk vooruitzicht en kan niet wachten om haar te knuffelen en om me heen te hebben, maar vooral samen deze reis te kunnen delen!!!! Wat er ook gebeurt, dit kunnen ze ons niet meer afpakken ;-)

Eat, Pray and Love

Elke dag is er weer iets nieuws te beleven. Je moet er natuurlijk zelf invulling aan geven. Eat, Pray and Love? Het begint er beetje op te lijken.

EAT: vandaag een kookworkshop gevolgd en de kneepjes van het Balinese koken (een beetje) onder de knie gekregen. De gerechten die er gemaakt zijn waren allemaal heerlijk en dat werd ook bevestigd door een luid slurpende en smakkende Chinees die tegenover me zat tijdens het eten….. Als aandenken en ter inspiratie heb ik de recepten en mijn offer meegekregen. Door de verassende ingrediënten waarvan ik nu iets meer weet welke gerechten ik hiermee kan maken, kan ik aan de slag als ik thuis ben. Verheug me al op het experimenteren, maar ook om op zoek te gaan naar de benodigdheden op een markt, een toko of gewoon bij de Jumbo bij mij om de hoek ;-) Ennuh Nicole, you've got a date for a Balinese dinner met Hollandse kroepoek!

Ik heb tevens mijn "stamkroeg" gevonden hier in Ubud; Warung Makan Rama. Je eten wordt persoonlijk klaargemaakt in de keuken door Makan Rama, een lieve vrouw van mijn leeftijd. Niet alleen is het hier heel erg lekker eten (voor nog geen €5,00!) maar het is ook erg grappig om hier te zitten, want het is een soort buurtrestaurantje en de brommers stoppen hier af en aan om een zakje eten op te pikken met alle 'talk of the day' er gratis bij! Letterlijk en figuurlijk dus een lekker sfeertje

PRAY: de yoga tempel hier om de hoek is weer zo'n gelukje. Je kunt 4 x per dag aanschuiven bij een yoga les. Veel is er Ubud op dit gebied te doen en te ontdekken. Dus met m'n handdoekje onder de arm liep ik laatst voor een lesje er naar toe. Lucky me, er waren verder geen cursisten, dus ik kreeg individuele les van een master in een prachtige ruimte in een tempel. Een hele aparte ervaring, want ben meer dan anderhalf uur met tennisballen in de weer geweest en Yin yoga gedaan! Met Yin yoga gebruik je je lijf niet om in een houding te komen, maar is de houding juist belangrijk om je lijf te voelen! En dan vervolgens vooral je grenzen leren kennen, deze te verleggen en te kunnen los te laten………Zeer pijnlijk in het begin maar na een tijdje leer je door een goede ademhaling te hanteren en kreten uit te slaan ;-) te ontspannen. De yoga master had me verteld dat je nadien het resultaat zult merken. Wel, inderdaad heb ik het gemerkt. Ik dacht dat ik bont en blauw was, maar toch was er geen blauwe plek te bekennen en voelde ik me eigenlijk heel energiek. In m'n hoofd voelde het overigens wel een beetje 'wollig". Het maakte namelijk toch ook wel iets los….

De dag erna heb ik (op advies van de master) een wandeling van 4 uur gemaakt. Was heerlijk om te doen en meteen veel (woon) inspiratie opgesnoven in Ubud en omgeving.

Die tennisballen hebben me dus best wat energie/inspiratie gegeven uiteindelijk en smaakt dan ook naar meer;-)

Leerzaam dus en zeker om mee verder te gaan!

LOVE; Tja wat zal ik zeggen: deze reis heeft me tot nu toe Lots Of Value Emotions gegeven ;-) Hoe het allemaal ook zal lopen ik heb nog een tijdje te gaan voor een eventueel Happy End of Nieuw Begin toch?

Ubud

In Ubud in Bali had ik via AirBnB een leuk adresje gevonden en deze dan ook voor een paar nachten geboekt. Nu was mijn eerdere ervaring in de Filipijnen qua locatie nou niet het je van het, maar ik dacht nieuwe ronde nieuwe kansen.En dit blijkt een schot in de roos te zijn want het leuke adresje blijkt een plek HEAVEN ON EARTH te zijn en is zo ontzettend mooi! Mijn kamer heeft een veranda aan de voorkant grenzend aan een prachtige tuin en aan de achterkant een terras waar ik over een rijstveld kijk. De mensen hier zijn behulpzaam en erg vriendelijk. Om de hoek is er een yogatempel, waar ik dagelijks kan binnenlopen. Oftewel een hele goede stek om zowel tot rust te komen als verder Bali te ontdekken! Ik blijf hier dan ook tot maandag. Om me te oriënteren heb ik een wandeling gemaakt naar het centrum van Ubud. Al wandelend langs eettentjes en Balinese kraampjes werd ik in een keer verrast door overstekende apen!! Wat blijkt? Ik zit niet ver van het Monkey Forest, de Apenheul in het groot zeg maar ;-) Tasje vast en geen etenswaar binnen handbereik ben ik doorgelopen en geen aap vond me gelukkig interessant genoeg. Omdat ik 's avonds nog even terug moest naar het centrum van Ubud heb ik me toch maar even laten brengen op een brommer. In het donker alleen was al geen optie maar zeker niet als ik ook nog eens apen tegen kan komen……..De eigenaar van mijn verblijf begreep dit en bood me meteen aan om me even te brengen op de brommer. Dit is naast een taxi het vervoermiddel hier.

Mijn ontdekkingsreis op Bali is dus begonnen en vandaag ben ik met een chauffeur het binnenland ingegaan. Hij heeft me prachtige plekken laten zien (o.a. een vulkaan en de rijstterrassen) en heb tevens authentieke Balinese dorpjes met al hun tempels kunnen bewonderen. Zo ook heeft hij me meegenomen naar een koffie/thee plantage en heb ik een soort proeverij gehad van alles wat er in de tuin groeit. En dat was veel namelijk ; van geneeskrachtige planten tot tropische fruitbomen! Hierdoor ben ik nog meer geïnspireerd geraakt in de Balinese keuken en ben dan ook van plan een Balinese kookworkshop te gaan doen alhier. Altijd handig en zeker om iedereen eens te kunnen verassen met mijn geleerde kookkunsten alhier ;-)

Het was overigens even wennen om van de Filipijnen over te schakelen op Indonesië. Er zijn zeker in de binnenlanden van Bali vergelijkbare dorpjes qua armoede, maar grote verschil met de Filipijnen is dat hier het Hindoeïsme een prachtig kleurenpalet geeft van de dorpjes. Overal zijn er tempels te zien namelijk, welke veelal met bloemen en gekleurde doeken versierd zijn en dagelijks van een offer worden voorzien. Men kent er een aantal hier: o.a. een huistempel, een community tempel, een tempel waar men werkt (dus ook in de rijstvelden, en natuurlijk de grote tempels die ook toegankelijk zijn voor bezoekers. Er heerst een serene rust en overal ruik je de wierook.

Ja in Indonesie proef en zie je de cultuur letterlijk, in de Filipijnen is met name the way of living hetgeen je ervaart als buitenstaander. Ondanks dat beide culturen te maken hebben met armoede. Tenminste zo ervaar ik het tot nu toe……

Morgen weer een dag en wie weet weer met nieuwe inzichten en ervaringen! Maar ook het verder plannen maken voor de komende maand :-)