Niet alleen samen met Karlijn hier te zijn, ziek geworden, maar ook door alle toestanden in Brussel EN het overlijden van Johan Cruyff, is het bijhouden van mijn reisverslag even op een andere prioriteit gekomen.

Omdat deze weblog meer voor een reisverslag is dan voor een vakantieverslag was ik ook even aan het twijfelen, maar vanwege de mooie woorden van Peter Heerschop in zijn column 'lieve Marjanne' van afgelopen vrijdag, is het delen van mooie, bijzondere en gekke momentjes juist misschien goed om eventjes niet met de ellende bezig te hoeven zijn. Dus vooruit dan maar.

Het samen reizen met m'n dochter is leuk en ook bijzonder!

Door zowel een lange vlucht, het tijdsverschil als de warmte was het voor Karlijn even acclimatiseren. Een lekker hotel, een massage en in de buurt van de zee heeft haar zeker geholpen om in de "Bali stemming" te komen. Ook waren we even op ziekenbezoek bij een dochter van een vriendin van me. Sophie had namelijk het Dengue Visrus opgelopen en werd hiervoor behandeld. Dus nog meer Deet smeren en vooral ook overdag was onze conclusie. Ook leuk trouwens, Karlijn keek vanuit haar studie met andere ogen naar het reilen en zeilen in een Balinees Ziekenhuis. Dat we later in een soort zelfde situatie zouden terechtkomen wisten we toen nog niet…….. Na ons ziekenhuisbezoek werden we door de taxichauffeur afgezet op een leuk strandje, waar volgens hem de heerlijkste verse vis gegeten kan worden. Het strandje was zeker erg leuk en het uitzoeken ter plekke van een vers visje ook, alleen de rekening was ff een behoorlijke tegenvaller!! Wat bleek? Er was ons lachend 2 kg vis in rekening gebracht namelijk!!! Het budget van een hele week eten hopla er in 1 x doorheen;-( En dat zonder enige toelichting en meer dan de helft niet eens gegeten te hebben! De chauffeur vond het erg vervelend en heeft nog geprobeerd iets aan de prijs te doen, maar of dit nu echt was of niet, ik voelde me wederom behoorlijk genept. Telkens weer wordt je geconfronteerd dat het veelal om geld draait en niemand te vertrouwen is uiteindelijk. Blijf dit lastig vinden maar ook vermoeiend! Bij alles moet je nadenken of onderhandelen en het is vaak net weer ietsje meer onder aan de streep. Zo heb je een leuke kamer geboekt en vooraf betaald in een mooi complex incl. ontbijt, maar blijkt in 1 x dat voor AC extra betaald moet worden of bijv. de taxichauffeur bij het afrekenen even de tol erbij telt, zonder dit van tevoren te melden, dat soort dingen. Ik ben toch meer van duidelijkheid vanaf het begin, voel ik me ook prettiger bij! Maar ook ben ik steeds meer onder de indruk dat hier met alle vriendelijkheid, een glimlach en zonder enige agressie je steeds weer in het ooitje genomen wordt……….En ik ben gelukkig niet de enige, want velen die hier al lange tijd wonen lopen nog steeds hier tegen aan.

Maar goed dit alles mag de pret niet drukken en loslaten dus ;-)

Na drie nachten Nusa Dua zijn we naar Amed gegaan om vervolgens de volgende dag per boot naar de Gili Islands te varen.

Dit is een tropische eilandengroep ten noordwesten van Lombok. De groep bestaat uit de eilanden Gili Air, Gili Meno en Gili Trawangan. De term "Gili" betekent "klein eiland". Rondom Lombok liggen overigens meer dan 25 Gili's. Maar deze 3 Gili's zijn het meest bezocht en bekend.Karlijn en ik zitten op Gili Trawangan, welke het grootste eiland is van de drie. Nog steeds klein eilandje en een waar paradijs weer! "Gili T" is overigens ook het party eiland en dat klopt wel een beetje. Voor Karlijn in ieder geval erg leuk en het zogenaamde "bierpongen" is mij nu ook bekend ;-)

Het enige verkeer is hier overigens paard en wagen of de fiets. Als Hollandse meisjes hebben we dan ook fietsen gehuurd en rondje(s) eiland gedaan. Ook kun je een pad nemen door het midden van het eiland en wordt je getrakteerd op de jungle en dorpjes waar de lokale bevolking woont. Waar je op dit eiland ook kijkt het is 'eye candy' ten top!

Maar dit geldt niet alleen voor het eiland maar zeker ook voor de onderwaterwereld alhier! Dus een duik maken is eigenlijk wel een must om te doen. Ondanks mijn 'acute angstmomentjes' overwint altijd weer mijn nieuwsgierigheid en de hang naar de uitdaging, maar vooral ook om het duiken samen te beleven met Karlijn. Nu zag de instructeur er ook betrouwbaar uit en was de duikschool zeer professioneel, dus daar ging ik weer naar ongeveer 14 meter diepte. En wat was het de moeite waard! Het gaat bij het duiken niet altijd om hoe diep je gaat maar vooral wat je kunt zien. Tenminste dat is me verteld. Duiken samen met Karlijn is en blijft een bijzondere ervaring. Met een gehuurde onderwatercamera heeft Karlijn een nieuwe passie ontdekt. Als een volleerde fotografe zag ik haar langs al het moois zwemmen en kiekjes maken. Prachtig om te zien. We waren naar "Turtle City" gedoken en inderdaad enorme schildpadden hier te zien. Maar ook de rust die je voelt als je zo diep in de zee rond dwarrelt. Eenmaal terug in de bewoonde wereld kregen we het nieuws van Brussel te horen. Een grotere tegenstelling tussen de harde mensen wereld en de serene rust van de onderwaterwereld was letterlijk even heel erg voelbaar op dat moment……. Wat een ellende weer! En vervolgens komt het nieuws van het overlijden van Johan Cruijff. Tja dan besef ik me des te meer, heel cliché, dat het leven kort kan zijn en je maar moet genieten van alles wat er wel is!

De volgende dag is Karlijn wederom gaan duiken en heeft tevens (ongevaarlijke) haaien gespot. Je weet dat ze er zijn maar ik blijf toch het Jaws beeld een beetje houden zeg maar….

Ondanks alles een heerlijk weekje Gili's gehad en Karlijn weet nu al dat ze terug zal gaan, maar dan met haar vriendinnen en vrienden! En gelijk heeft ze ;-)

Na de Gili's zijn we naar Ubud gegaan. Plannen om samen de Balinese cultuur in Ubud verder op te snuiven is even iets anders gelopen. Want Karlijn voelde zich niet al te lekker toen we aankwamen in Ubud en kreeg 's nachts een koortsaanval met huiduitslag. Dus meteen de volgende dag maar even een arts geraadpleegd, want het zogenaamde Dengue virus blijkt erg actief te zijn momenteel in Bali. Gelukkig was de uitslag van de bloedtest negatief en om de koorts te verlagen kreeg ze medicatie hiervoor. Met rust en veel drinken ging het al gelukkig snel beter met haar. De volgende nacht was ik echter aan de beurt en werd erg ziek……… Zo ziek dat we de volgende ochtend meteen naar de kliniek zijn gereden en na mijn bloeddruk te hebben gemeten er meteen werd besloten om me ter observatie een dag op te nemen. Daar lag ik dan aan een infuus op een kamertje zonder ramen en Karlijn? De schat heeft ons ingecheckt in het hotel wat we hadden geboekt en daarna heeft ze de hele dag naast me gelegen in het kamertje. Nadat de bloeduitslag voor Dengue ook negatief was bij mij konden we aan het eind van de dag met een zak vol medicijnen (my god!) gelukkig naar het hotel. Wel met het advies om alert te blijven uiteraard op eventuele nieuwe koortsverschijnselen. Dus de plannen die we hadden gemaakt in het spirituele en artistieke Ubud zijn iets anders uitgepakt. Lang leve de tropen en wederom; het loopt dus vaak anders dan je gepland hebt…. Maar ach als je ziek bent is het nergens fijn en kun je toch niet echt genieten van alles.We hebben dan ook een huisje gehuurd in Seminyak om verder uit te rusten en bij te komen. Dus weer richting de zee en het strand, wat misschien net even wat aangenamer is dan nu in het warme binnenland met al z'n rondvliegende insecten!

Pasen 2016 zullen we nooit meer vergeten in ieder geval ;-)