BORACAY

Het reizen in de Filipijnen is best een dingetje. Je moet vooral de tijd nemen, en veel geduld hebben. Afgelopen zaterdag had ik een middagvlucht (1 uur durende vlucht) geboekt van Puerta Princessa terug naar Manilla en dacht lekker "voor donker thuis te zijn". Het liep ff anders want mijn vlucht had vertraging en uiteindelijk kwam ik pas in de avond aan. Op zaterdagavond in Manila is het gekkenhuis. Zeker dit weekend vanwege het Valentines Weekend. Alle feesten worden uitgebreid gevierd door de Filipijnse mensen dus de hartjes en rozen vlogen om je de oren. Echt leuk om te zien en mee te maken. Daarnaast was er ook Chinees Nieuwjaar en blijken Chinezen massaal dit hier ook uitgebreid te vieren. Door de drukte en vertraging helaas dus pas rond 21 uur in het hotel. En jawel zelfs de taxichauffeur wist het even niet meer. Heb hem zelfs geholpen met hem de weg te wijzen naar het hotel. Tja begin Manila al beetje te kennen blijkt ;-)

Zondagochtend weer om 7 uur op en wederom naar het vliegveld. Want Boracay Here I come! Dat deze reis ook een hele dag in beslag zou nemen had ik eigenlijk even geen rekening mee gehouden. Vlucht is ook een klein uurtje vanuit Manilla, Wederom vertraging en zelfs kon er niet geland worden in Kalibo vanwege regen (!!!), dus bijna 2 uur rondjes gedraaid in de lucht voordat ik de voetjes weer op vaste bodem kon zetten. Aangekomen aldaar was het in de regen zoeken naar een transfer naar Caticlan. Want Boracay is een eiland welke via dit havenplaatsje per boot te bereiken is. Na een mooie busrit van meer dan anderhalf uur door kleine dorpjes ,rijstvelden, bergen en regenwouden is de oversteek per boot nog 15 minuutjes. Daar aangekomen een tricycle gepakt en was ik uiteindelijk na een 45 minuten durende rit eindelijk om 19 uur bij het hotel….. Ach ik kan inmiddels van het wachten genieten en me volledig overgeven aan alles. De weg er naar toe is net zo mooi namelijk en alles komt altijd uiteindelijk goed. Dus waarom zou je je druk maken? Zeker hier, want iedereen blijft lachen en er is geen greintje agressie te bespeuren. Alles gaat hier echt smooth. Een fijne instelling, waar je veel van kunt leren! Leef met de dag en heb geen verwachtingen, dat maakt het leven simpeler en geeft minder stress. Zo waar als je er midden in zit en het aan den lijve het kan ondervinden!

Het hotel blijkt een heerlijk stekkie te zijn om Boracay te kunnen ontdekken. Het is een klein resort (in aanbouw) en ligt aan de andere kant van het eiland in de bergen en buiten het toeristische en drukke centrum. Met een hotelbusje kan ik de drukte opzoeken, een prima stek dus!!

De eigenaar verwelkomt iedere gast persoonlijk, wat een service! Hij is een Filipino, maar heeft jaren in Canada gewoond. Samen met zijn vrouw Anita (Nederlandse roots!) is hij dit resort aan het opbouwen. Ze doen dit met en voor de Filipijnse gemeenschap alhier. Mooi om te zien en ook te weten dat er alleen locals hier aan het werk zijn en alles samen met hen gemaakt is. Op die manier helpt hij de community hier en vooral de mensen die dicht in de buurt wonen. Zo kan het dus ook. Toerisme brengt geld, maar voor de welvaart en de bewoners van dit land niet altijd even goed. Want de armen worden (nog) armer omdat voor het toerisme alles duurder is geworden, maar inkomens van de locals zijn niet naar rato ……… Ik sprak een meisje (21) die werkt 6 dagen per week als serveerster en ontvangt hiervoor wekelijks een salaris van omgerekend € 28….. Haar salaris gaat naar de familie (en verslaafde moeder!). Haar droom is om als stewardess te kunnen werken, maar helaas is er geen geld om haar droom te kunnen waarmaken. Ik vroeg haar hoe haar toekomst er uit ziet, haar antwoord was "work maam". En zij is niet de enige met dit toekomstperspectief. Maar alles wordt met een glimlach verteld en men leeft hier met de dag, waarbij het leven een stuk simpeler is en ook wordt.

Het hotel/resort ligt aan een doodlopend weggetje en als je deze afwandelt kom je op een strand. Nou eigenlijk een verborgen paradijsje! Zo ontzettend mooi en the Philipine way. Bij de paar strandtentjes die er op dit strand zijn is er water, bier, cola, chips en wat kleine snacks te verkrijgen. En niet te vergeten de kokosnoten. Deze worden ter plekke opengesneden rietje erin en drinken maar. De tegenstelling met het centrum (white beach) van Boracay. Een plek met allemaal strandtenten, en vol bepakt met mensen. Veel Chinezen ook hier…. Ik merkte dat je je meer alleen kan voelen tussen zoveel mensen dan als je op een wat relaxer plekje zit met minder mensen ;-) Maar desalniettemin is Boracay een paradijs. Voor ieder wat wils alhier! EN de sunset is een must om een keer te zien vanaf de White Beach. Dus heb ik dan ook gedaan. Zie foto's!

Morgen weer een dag en ga naar een ander strandje wat ook erg bijzonder schijnt te zijn. Tevens een massage op het dak van het resort geboekt ;-) Dus volop genieten hier, ondanks de bewolking en wind.

Woensdag vlieg ik terug naar Manilla. Gelet op de tijd die het reizen in beslag neemt, neem ik de reistijd inmiddels ruim ;-) Mijn visum is tot zaterdag geldig en daarna moet ik de Filipijnen verlaten. Het verlengen is toch een behoorlijke toestand gebleken. Ik heb besloten om het dan ook bij 30 dagen Filipijnen te houden. Next time pak ik de andere mooie plekken hier! Want een next time komt er zeker. Al is het alleen maar om de kinderen in Tigman Village weer even te zien....

Zaterdag begint het volgende hoofdstuk: Via Kuala Lumpur vlieg ik naar Indonesië!

Ik wil trouwens Paps en Mams, Paula en Alice en bedanken voor de extra fotoruimte! Super, ik heb inmiddels al vele kiekjes (meer dan 500) gemaakt, maar door de moeizame internetverbinding is het soms lastig om ze te plaatsen. Ik doe m'n best en zal meerdere publiceren als ik even een hele goede/snelle connectie heb! Zo ook filmpjes. Nu stopt vaak bij het uploaden het internet opeens en dan is de helft maar geplaatst. ;-(